Агыйдел каты агаАгыйделдә йөзсәң иде
Камыштан көймә үреп;
Былбыл булып, гөлгә кунып
Сөйләшсәң иде күреп.
Агыйдел буенда
Җәяү йөрисем килә;
Сөясенме,сөймисенме -
адаштымТаңда ялгыз үткәнсен шул
Тан чыгыңда өзләрен...
Өзләреннән өзләп киттем,
Читтән генэ күзләрмен...
Адашуым мәллә, саташуым мэллэ
Җил убылдымы әллә
Айда югалдың мәллә
АдашуымТаңда ялгыз үткәнсен шул
Тан чыгыңда өзләрен...
Өзләреннән өзләп киттем,
Читтән генэ күзләрмен...
Адашуым мәллә, саташуым мэллэ
Җил убылдымы әллә
Айда югалдың мәллә
Ак каеннарЯмьле жэйдэ каеннарга
Серлэремне сойлэдем
Искэн жилгэ кушылдым да
Моннарымны койлэдем
(Припев)Ак каеннар тын, калдылар
Сабыр иткэннэр икэн
Уз хэллэрен сойлэр очен , уз хэллэрен
БелмэдемСин кош булып кердең минем төшкә
Очып киткән кошлар күк түгел.
Сайрый-сайрый очып килдең, ләкин
Сыңар канат идең син бүген.
Белмәдем мин ничек юрарга да,
Юрауларга күңелем яраксыз.
Аңладым мин бары шуны гына:
Буран туеУрамнарда буран туе,
Күңелдә хис давылы.
Бер дөрлим дә, тагын сүнәм,
Китә алмыйм кабынып.
Янам,килә көясе,
Бураннарга уч итеп.
Тик үткәннең бар салкыны
Бэхет телим минБу тормышның күпме авырлыгы
Җиңеллеге күпме белмим мин
Нинди генә чагым булганда да
Кешеләргә бәхет телим мин.
Хәерле көн дим танышларга
Сөям сезне диям дусларга
Бәхетле бул дип кулым сузам
Бэхетегез булсын гомергэ1. Зифа каен имэн кочагында
Ничек бизи безнен ой янын
Эти белэн эни утыртканда
Бэйлэгэндэ гомер юлларын
Куш: Имэн кочагында зифа каен
Эти-эни кебек гел бергэ
Гел яшь булсын эле кунелегез
Бэхетегез булсын гомергэ
Бэхетегез булсын гомерлеЗифа каен имән кочагында
Ничек бизи безнен ой янын
Әти белән әни утыртканнар
Бәйләгәндә гомер юлларын
Имән кочагында зифа каен
Әти-әни кебек гел бергә
Гел яшь булсын әле кунелегез
Жир шары“СӨЮ ХАКЫНА”
Ничек табыштык без, аңлый алмыйм
Фәрештәләр ярдәм иткәндер.
Моңа кадәр гөрләвекле язлар
Бездән башка ничек үткәндер.
Әй, җир шары, бераз әкрен әйлән,
Жэйге жырымТэуге жырым, тугел жэйге жырым
Анда сандугачлар сайравы
Ишетелэ печэн чабучынын
Койгэ салып чалгы кайравын
Тэуге жырым, тугел жэйге жырым
Анда кузлэремнен сагышы
Шушы жырны жырлап монсу гына
кайда гына узен, куз нурымСин ураган юлны мин урыймын,
Эзләреңә түгәм күз нурым.
Син сулаган язны мин сулыймын
Кайда, кайда гына үзең,
кайда гына үзең, күз нурым.
Кайда, кайда гына үзең,
кайда гына үзең, күз нурым.
КарлыгачларОфыкка җәя канатын
Алсу таңның балкышы.
Мин сине уйлап уянам
Күңелемнең аккошы.
Карлыгачлар оя ясый,
Шуны күрәсем килә.
Үзә оямны синең белән
карлыгачлар минус1. Офыкка җәя канатын
Алсу таңның балкышы.
Мин сине уйлап уянам
Күңелемнең аккошы.
Карлыгачлар оя ясый,
Шуны күрәсем килә.
Үз оямны синең белән
куз нурымЯ брожу по дорогам, по которым ты бродил,
На следы твои лью свет очей.
Я дышу весной, которой ты дышал,
Где же, где же ты сам,
Где же ты сам, свет очей моих?
Я прислоняюсь к иве, к которой ты прислонялся,
На почки ее лью свет очей.
Минем бэгъремКайгы жиле мине синсез итте
Тирэ яра салды жаныма
Инде ничэ еллар утеп китте
Балабыз дип яшим доньяда
Ут ялкыны озде гомеренне
Белсэн дэ син яшэу кадерен
Шатланыплар кайтып керуенне
Миннэн башка син дэ канатсызСин кош булып кердең минем төшкә
Очып киткән кошлар күк түгел.
Сайрый-сайрый очып килдең, ләкин
Сыңар канат идең син бүген.
Белмәдем мин ничек юрарга да,
Юрауларга күңелем яраксыз.
Аңладым мин бары шуны гына:
Нурлы КазанНурлы Казан
Тәслимә Низами шигыре, М.Мухин көе
Иңгән мәллә Нурлы Казан
Салават күпереннән.
Җиде район – җиде төсе,
Елантау нәселеннән.
Озелде гомеренКайгы җиле мине синсез итте,
Тирән яра салды җаныма.
Инде ничә еллар үтеп китте,
Балабыз дип яшим дөньяда.
Ут ялкыны өзде гомереңне,
Белсәң дә син яшәү кадерен.
Шатланып ла кайтып керүеңне
Сандугач-КугэрченТа? туган чагында
Ашыгам яны?а,
Хыялымда шулай ашыгам.
Кирт?л?р юк ми?а,
Баралам мин си?а,
Исс?л?р д? ?илл?р каршыга.
Уянсын яшь ку?ел,
Син минем телэп алган сагышым“СИН”
Син теләп алган сагышым,
Син теләп алган ярам.
Туеп кем дә китә ала
Яратып китеп кара.
Үз – үземә каршы килеп
Мин синнән китеп барам.
Син телэп алган сагыш“СИН”
Син теләп алган сагышым,
Син теләп алган ярам.
Туеп кем дә китә ала
Яратып китеп кара.
Үз – үземә каршы килеп
Мин синнән китеп барам.
син телэп алган сагышым, син телэп алган ярымСин теләп алган сагышым,
Син теләп алган ярам.
Туеп кем дә китә ала
Яратып китеп кара.
Үз – үземә каршы килеп
Мин синнән китеп барам.
Хәлемне сорама, теләсәң
Сине югалтудан куркам минСине югалтудан куркам мин
Адашырмын кебек юлымда
Җаным-тәнем белән синдә яшим
Синең хакта гына уем да
Пар бәхетле безнең язмышлар
Бер сәгатьтә аваз биргәндер
Миңа килгән сою сиңа да
СИНЕН ОЧЕН ЯШИМЖырлар жырлап кунел юатам
Калган кебек булам бушанып
Конне тонгэ ялгап озатам
Яна туар танга ышанып...
Синен очен яшим...
Синен очен янам...
Синен кузлэр белэн курэм доньяны...
талы-талыТАЛЫ, ТАЛЫ
(уен җыры)
Тал әйләнә, тал әйләнә,
Талга ефәк бәйләнә.
Күргәнче сүзем күп була,
Күргәч телләр бәйләнә.
Талы, талы,
Якты ЕлгаТау битендә алмагачлар тын калган,
Тынып калган кошлар яңа җыр башларга.
Олы юлда төнне ярып күренсә утлар,
Син дип торам, йөгереп чыгам каршыларга.
Якты елга, әйтче миңа,
Сагынуга ничек түзәргә?
Ике якты елга кебек,
Яратып китеп барамСин теләп алган сагышым
Син теләп алган ярам
Туеп кем дә китә ала яратып китеп кара
Үз үземә каршы килеп
Мин синнән китеп барам
Хәлемне сорама теләсәң
Син үзең мин булып кара
Яшьлегем кайтавазыЯшьлегем кайтавазы
Фасил Әхмәтов көе
Гарифҗан Мөхәммәтшин сүзләре
Ерак язлар аша
Таныш казлар дәшә —
Үткәннәрдән алар кайтаваз.
Әмма синсез генә,