Атландым атнын биленэ. Нагайбакская нар песняАтландым атның биленә, чыктым Кытай җиренә,
Кытай җирләре тар икән, без бәхетлеләр икән.
Җилләр исә, чәчәк исен, тарата болыннарга,
Канат булса очарыйым туган-үскән якларга.
Туры аткайымны җиктем, җибәрдем җалын тарап,
Ал яулыкка яшен сөртөп, занкайм калды карап.
Сары ат жиктем яратып, көнчыгышка каратып,
Париж. нагайбакская нар песняПьяла күкәй тәгәрәтәттем, Аппагым (2)
Париж, Париж Парижларга житсен, дип(2)
Сәләм хатлары жибәрдем, аппагым, (2)
Париж, Париж Парижларга житсен дип/(2)
Ат өстендә бик күп йөрдем, аппагым, (2)
Кайыш, кайыш, кайыш дилбегә тотып; (2)
Бу дөньядя бик кюп йөрдем, аппагым, (2)
Эх малодцаУрманнардан чыгар әле, ай-гай, түше чуар,
Кара урманнарның бөркете;
Текер-текер бүдәнә ул, Гөмбәйләрдән килә лә;
Эх, малодца!
Берләр үпсәң кинәнә ул, таг[ы] да үп, дип инәлә.
Тапкыйларда менсә(й) әле, атларны уйната,
Гөмбәйләрнең уңган на җегете.
Ак куянның, эй, баласын җибәр кырга, уйнасын;