Артур Месчян все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Ահա և վերջ...
Վերջ հարաժամ և հարատեւ...
Իբրեւ վերջին, փակվող մի էջ,
Եւ վերադարձ չկա արդեն...
Օ՜ հարազատ, խզված ձայներ,
Դու իմ վերջին, վերջին աղոթք,
Բանտված ոգու արվարձաններ
Շղթայակիր ու մենավոր:

Metsatsaval yev hiask’anch’ tacharneri

Yev voskezard khoranneri aghot’k’y
Ameny dze՛z, yev artsat’ye laptery vank’yeri,
Adamande shark’ov hyusvats khach’yery

Duk’ dzez verdzre՛k’ yev p’arravor shk’akhmber,
Yev tonakan kakhardakan zangery,

Arraj gitei,
t’ye mardik inch’u kgayin ashkharh,
aregakn inch’u kt’ap’yer voski,
tsaghkabats’ tsarri ap’yerum dalar
inch’vo՞w khnch’yer yergy getaki,
arraj gitei, hima ch’gitem:

Arraj gitei,

Erku tun unim, pʻak arac,
erku sirt unim, kang aṙac,
erku tʻew unim, kap arac,
erku ter unim `mi Astvac ..

Im hogus larov xaġ ara,
im srtis zarkov par ara,
im vankʻis zangov kančʻ ara,

Տարօրինակ, տարօրինակ մարդ արարած,
մոմի լույսով` խավարի մեջ համատարած,
կհալածես դու տեսիլքներ արևավառ,
կխարխափես և խավարին չես հավատա...

Արցունքներիդ մի գամածին խորին տմույն
գիտես նայել արշալույսի ճաճանչներին
սգի քողի տակ հուսալից դու սիրահար`

Առաջ գիտեի,
թե մարդիկ ինչու կգային աշխարհ,
արեգակն ինչու կթափեր ոսկի,
ծաղկաբաց ծառի ափերում դալար
ինչո՞ւ կհնչեր երգը գետակի,
առաջ գիտեի, հիմա չգիտեմ:

Առաջ գիտեի,

Երբ անառակ որդու նման,
Դառնաս՝ թողած քաղաքդ,
Եվ դռնեդուռ փնտրես նրանց,
Ում որ վաղուց կորցրած ես,

Սեղանի չորս կողմում նստած
Նրանք են` ում գտել ես,
Խոսքեր չկան, խմում ենք լուռ`

Դատարկվել են փողոցները հարազատ ձեր դեմքերից,
եւ շրջում են չորս բոլորը լոկ ստվերները անցյալի։
Նույն քաղաքն է նույն արեւը, սրճարանը անկյունում,
բայց օտար ուրիշ աչքեր են, անծանոթ օտար դեմքեր են,
քայլվածքին քո հետեւում։

Եվ մարում է մեր անցյալը, ապագան էլ ուշանում,
ո՞վ է սխալը, ո՞վ է ճիշտը, էլ ոչ ոք չի հասկանում։

Խուլ հառաչանքի ցավի մորմոքից,
միշտ նույն գիշերով սահմանված չէս դու,
բախտի խաղն է սա, մի դաժան վարկյան,
անցիր բաց ճակատ, հայացքդ հեռու:

Առեղծվածային այս կյանքի բեմին,
այսօր անզիջող, խուլ լռության մեջ,
վաղը դու սակայն կհասնես լույսի,

ԶԱՐՄԱՆՈՒՄ ԵՄ ԵՍ

Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս` ես կհագենամ,
Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ,
Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց:
Ասում են` ամեն երազանք ու հույս նորից պխտորվեց:

Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից,

Մայր իմ` արեւ ու հեռանուշ լուսնկայ,
դարձար նշխար ու միացար մեր հողին,
և հողն անուշ հայրենիքին հնամեայ,
քիչ մ`աւելի քաղցրացաւ…

Մայր իմ` երկինք եւ առաւօտ սրբալոյս,
դուն մեր հողին տվիր հոգիդ խնկաբոյր
և հողը սուրբ` լուսապսակ պապերուս`

Երկու տուն ունիմ, փակ արած,
երկու սիրտ ունիմ, կանգ առած,
երկու թև ունիմ, կապ արած,
երկու տեր ունիմ` մի Աստված..

Իմ հոգուս լարով խաղ արա,
իմ սրտիս զարկով պար արա,
իմ վանքիս զանգով կանչ արա,

Կավի նման ափերի մեջ ինձ ճմռում է բեմը այս հսկա
Ձայնը կախվեց առաստաղից, արձագանքի համար այլևս սիրտ չկա
Եվ վարագույրը ապակյա դանդաղ իջավ, սեղմվեց բեմի եզրին
Եվ երգը, գոլորշու նման, հպվեց նրան, դարձավ կաթիլ

Օրերը լուռ, օրերը ծուռ, օրերը լերկ, օրերը անիմաստ
Օրերը նեղ, օրերը խենթ, օրեր անշարժ, կամ էլ վազքից հոգնած
Օրեր հարբած, օրեր տարված, օրեր կարոտ, օրեր օտարացած

Երբ որ մաղում եմ մեկ առ մեկ բոլոր անցած իմ տարիները,
Թափվում են ցած, ավազի պես, օրերի շարքը անտարբեր
Եվ վերանում են մոռացված կյանքը կերտող դատարկ բաները,
Ցանցի վրա միայն մնաց տեսիլքը քո բյուրեղացած:

Դա էլ կանցնի գուցե մի օր և կփակվեն ցավոտ վերքերը,
Եվ կփրկվեն տունկերը մեր համատարած այս ցամաքից,
Եվ նվիրված պատրանքներից, նա էր միակ օրհնված արժեքը,

ерештакес луйсес талис инчац еркнгиц / Ты ангел, даёшь свет, спустившийся с небес
айт пес сирун кянкс мтар герва хаяцкиц / такая красивая, вошла в мою жизнь с пленящим взглядом
жпитов нор кянк твецир сирюс ашхарин / улыбкой придала новую жизнь миру любви
ат паиц дарцар тируи им молр срти / с этого момента ты стала владелицей моего потерянного сердца
байц hеру кезниц айрвум каротиц / но далеко от тебя сгорает от тоски
танджуве хокис вор чекас кохкис / страдает душа моя, что тебя нет рядом

припев:

Ո՞ւր էիր, Աստված-
երբ խենթացավ լքված մի ողջ ժողովուրդ...
Ու՞ր էիր, Աստված-
երբ աղերսանքը մեր մարեց անհաղորդ:
Ո՞ւր էիր, Աստված-
երբ ավերում էին չքնաղ մի երկիր,
Ո՞ւր էիր, Աստված-
երբ, խենթացած ցավից, աղաչում էինք - Ամեն...

Աղբյուրից մաքուր ջուրը խմելիս` ես կհագենամ,
Եվ հետո, մի պահ կառչած ներկային, ես կզարմանամ,
Թե ինչպես եղավ, որ մեր շուրջ հանկարծ ամենը փոխվեց:
Ասում են` ամեն երազանք ու հույս նորից պխտորվեց:

Զարմանում եմ ես մեր առջև փակվող հազար դռներից,
Զարմանում եմ ես մեզ բաժան անող հազար շերտերից,
Զարմանում եմ ես և նորից-նորից ես չեմ հասկանում: