- La Isla Bonita
David:
¿Cómo puede ser verdad? Last night I dreamt of San Pedro
Just like I'd never gone, I knew the song
A young girl with eyes like the desert
It all seems like yesterday, not far away
Santana and David
Tropical the island breeze
- Будзь разам з намi
Я гляджу ў неба
Сэрца б\'ецца толькі думкай адной.
Я гляджу ў неба:
Там шлях апошняй песні маёй.
- Будзь разам з намі
Я гляджу ў неба —
Сэрца б'ецца толькі думкай адной.
Я гляджу ў неба —
Там шлях апошняй песьні маёй.
Я гляджу ў неба —
Побач зь ёй лунае сьветлы анёл.
Крыкну я ў неба —
Будзь з намі, калі сюды прывёў.
- Дай мне шанец
Дай мне паветра глыток
Em D A
Шанец лепшы квiток
Em G D
Шклянку салодкай вады
Em D A
Рушыць толькi на уздым
- Канада
Так далёка, што ня ўбачыць вокам,
Сьвецяць зоры - пасынкі начэй,
Ды сустрэцца спроба будзе марнай.
Разьляцецца шмат было лягчэй.
Нават зоры тут ужо ня тыя -
Ў бляску іх чытаеш свой адчай
І скрозь смугу самотных дальніх даляў
- Лёс арла
Ён жыве ў вышыні,
Дзе Манблан стары як свет,
Дзе вятры і снягі
І аблокаў ў небе след.
Што арлу цесны рай
І падманлівы спакой?
Яго дом - небакрай,
Ён лунае над зямлёй!
- Малдаванка
Раз пад вечар пайшоў на танцы,
У нашым клубе ігралі танцы.
І прыгожую дзяўчыну ўбачыў я там,
А яна - малдаванка.
З чарняваю дзяўчынаю знаёмлюся я,
А яна - малдаванка.
Цэлы вечар з ёй гуляю,
- Падае дождж
Кiну цябе назаўсёды, забуду iмя
I не пазнаю у твар сярод белага дня,
Гiпсавы злепак кахання раструшчу ў руцэ,
I ў караблi папяровым пушчу па рацэ.
Я на зямлi не пакiну глыбокiх слядоў,
А на iмя сваё не адгукнуся iзноў.
Маё iснаванне - ўсяго толькi сённяшнi дзень.
- Сонца
Над нашай зямлёю неба.
Пад нашым небам зямля,
На нашай зямлi - трава i вада,
I дрэвы, i промнi святла.
Нас гэта зямля нарадзiла
Яе малако мы пiлi,
I ўсё, што дае нам сiлы,
- Сонца нам дапаможа
Am C
Над нашай зямлёю – неба.
Am C
Пад нашым небам – зямля,
G
На нашай зямлi трава i вада,
Am G Am
I дрэвы, i промнi сьвятла.
- Сумны брат
За адбіткамі ў шкле,
За фіранкай на вакне,
Мяне чакае цішыня,
Сярод тлумнага жыцьця
Сярод блытаных падзей,
Незнаёмых мне людзей,
Звыклых ужо штодзённых страт,
- Сябра мой Вярэніч Ленік
Сябра мой Вярэніч Лёнік -
Очань чоткі чалавек.
У рэстарацыі на гітары
Ён іграе ўвесь свой век.
Кожны вечар у панядзелак
На шпацыры ўбачыш нас,
Потым у бары з куфлем піва
- Там, дзе нас ня будзе
За дзьвярыма зноў даждлівы дзень,
У пакоі мутны шэры цень.
Цыгарэты зноў патух вагонь,
Кубак кавы ўжо застыў, ты яе ня піў.
Ты маўкліва доўга стаіш,
Разважаеш, што зрабіць, каб было лягчэй,
Каб ня бачыць усё, што вакол.