Булган иде бит вакыт1. Булган иде бит вакыт,
Булган идек бит бергә,
Үтте айлар, сынды безнең канатлар.
Нәрсәгә?
Күпме матур мизгелләр
Истә калды хәтеремдә,
Ә хәзер нәрсә соң алар?
Жимешем, матурым1. Тышта шаулап яңгыр ява,
Ә син һаман уйларымда,
Һәм ул гына мине аңлый,
Син дә инде мине аңла!
Сөю утым сүнмәячәк,
Ул яначак туктамыйча,
Ул торачак урынында,
ЖэйҖәй – иң җылы вакыт.
Эшләмә, ял ит, бар булган кайгыларны син оныт!
Җәй – иң рәхәт мизгел.
Якты көннәр, җылы җилләр, һәм бер дә салкын түгел!
Җәй – иң җылы вакыт.
Эшләмә, ял ит, бар булган кайгыларны син оныт!
Җәй – иң рәхәт мизгел.
Якты көннәр, җылы җилләр, һәм бер дә салкын түгел!
Мин сине яратам1. Хђтерећдђме, матурым:
Безнећ тђњге очрашу.
Књзлђребез балкыды
Бер-беребезгђ карашып.
Чынбарлыкны књреп алып,
Мђхђббђтнећ хисен татып,
Без икебез дђ аћладык –
Хэрчак йорэгемдэ1. 92-нче елда алар курештелэр,
Казан Дэулэт Университеты каршында
Э соныннан уз телэклэренэ ирешетлэр,
Алар инде шул вакыттан бер-берсенен карашында.
Эйе, бу чын мэхэббэт, бер нинди фальш кушылмаган,
Курэсен бер караштан сою утлары янган,
Ике яклы ярату, бергэ урам буйлап йору,
Эйдэ бергэ очарга1. Тэуге очрашуда сина гашыйк булдым.
Гафу инде, дуслыкны саклый алмадым…
Безне билэп тора газап кына жыен,
Э мин белэм жайлы гына чыгу юлын.
Кушымта:
Эйдэ бергэ очарга! Канатын ал да,
Кил яныма.