apogevma sto dentroApogevma sto dedro (Απόγευμα στο δέντρο)
Ο κόσμος ξεμακραίνει
ωραία στιγμή μου ξένη
Βαθαίνουν τα πηγάδια
ζωή μου που'σαι άδεια
Ο κόσμος ξεμακραίνει,είναι βράδυ
ApopseΧρόνια πολλά
Γιορτέσ και χαρέσ περιμένουν
Ψηλά στα γενέθλια
Σύννεφα βγαίνουν
Βροχέσ και θα πέσουν
Φωτιά και θα στάξει το φωσ
Να φέξει ο καιρόσ
Den BoroΝα γλιστρούσεσ στο σκοτάδι
Να πετούσεσ σαν αερικό
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ
Θα πεθάνω αν δε σε δω
Με γλυκό κρασί θα γίνω
Αργοναύτησ να 'ρθω να σε βρω
Να σε ανταμώσω λίγο
o kosmos pou allazeiMegalo dentro o stenagmos , megali ki i skia tou
Aplonei rizes stin psihi, sto soma ta kladia tou
Ma opos anoigei ena pouli fterouga ston aera
to dentro ginetai giorti kai fterougizei i mera
Poses fores na sou to po, poses na sto miniso?
Na sou to po psithirista i na sto tragoudiso?
Tha sou to po psithirista, opos milaei to vlemma
Oneiro ItaneOneiro itane
Ο ουρανός ανάβει τα φώτα
τίποτα πια δεν θα 'ναι όπως πρώτα
Ξημέρωσε πάλι
Ξυπνάω στο φως τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο
Ξημέρωσε πάλι
RequiemΠωσ το 'φεραν ο χρόνοσ κι ο καιρόσ
Σε τραγουδιάρα χώρα μοναχόσ
Καλογεράκοσ γκρίζοσ σκονισμένοσ ψαλμόσ
Αποδεκατισμένοσ κρυφόσ κλεισμένοσ σιωπηλόσ
Κλείνεισ καλά το σπίτι σου
Γεμίζεισ το ποτήρι σου
Βαφτίζεισ το κλειδί σου φυλακή
Stin Agora Tou AlxaliliΟ άνεμος θα καίει στη γη του Νείλου
μια αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά
στον τροπικό όπως θα 'σαι του Καρκίνου
μέσα σου θα γεννιέται μια θεά
Μ' άγιο καπνό θα υφάνεις το χρησμό σου
για να μου δώσεις όταν θα ζητώ
να μπω ιεροφάντης στο ναό σου
Tha mai konta sou otan me thesΞύπνησα μες τον ύπνο μου
κι άκουσα δυο φωνές.
Η μια μου είπε ξέχνα την
κι πάψε πια να κλαις.
Μα η άλλη ήταν η δική σου
μες απ` του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές.
Μου λεγε αγάπη μου κοιμήσου
Θα μαι κοντά σου όταν με θες...
VosporosΤα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές
Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη