deVIAtion все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Яны гавораць: “Набывай.”
Гавораць нам: “Бяры. Купляй.”
Каб толькі грошы зарабіць.
Як можна сукай такой быць?
БМА
Пізьдзець у СМІ і інтэрнэце.
Пізьдзець зімой. Пізьдзець у леце.
Можа Супер і Сахараў.

На мянтоўском бобікі рэкляма кока-колы.
Лысыя галовы - тупыя галовы.
Медыцынская камісія кажа, што я хворы.
І амаль што гатовы, падыхаць гатовы.

Памятай што ў каменя таксама ёсць скрыдлы
а бутэльку з-пад гарэлкі можна заліць бензінам
барыкады адчыняюць шлях да свабоды

Калі і зноў пачнуць па сьценах клеіць,
Свае ўлёткі, заклікі і маніфесты.
А радыё і тэлевізар, пачне крычаць,
Як малады над труною нявесты.
Калі турмы праглынуць пацыфістаў,
І ты пачуеш як грукаюць суседу ў дзьверы.
А народ захварэўшы імперскай ідэей,
Пачне з радасьцю хадзіць на парды ды малебны.

Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны.
Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны,
Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.

Пачатак тыдня. Праца чакае.
Ранак. Падворак. Шэрасьць у радкі.
У рваных кішэнях маіх нагавіцаў,

Вітаю вас любыя браты ды сёстры.

Загад за загадам за вёснамі вёсны.

Яны усё бліжэй да нашага падворку.

Яны спрабуюць нішчыць нас па асобку.

Вітаю вас любыя браты ды сёстры.
Загад за загадам за вёснамі вёсны.
Яны усё бліжэй да нашага падворку.
Яны спрабуюць нішчыць нас па асобку.
Мент мае правы а ты абавязакі.
І памятай, балота закону вельмі вязкае.
Патрапіў у палон, кайданы за сьпіною.
Але ніякай пашаны для мянтоўскага гною.

Колькі разоў ужо прасраны той момант.
Калі трэба сарвацца, быць свабодным ды дзікім.
Замест гэтага, абсыпаны пеплам з папяросы,
У ложку дапіваешь чарговае піва.
Бунтуй!Давай!
Крычы!Трывай!
ЗАЯБАЛА!!!
Твой бацька быў бунтаром у маладосці,

Абуджаные ранкам,
выцягнутые з цёплага ложка.
Першая цыгарэта, гарбата,
з лыжкай цукру, апошняй.
Потым вуліца, транспарт.
Кантроль і толькі потым работа.
Праца як катаваньне,
Фізычны працэс вырабляньня поту.

Дырэктар на заводзе гвалціць тваю маці i
Яна маўчыць - баіцца згубіць працу.
На кухні сядзіць заўжды п'яны бацька,
Лепшы сябр не выходзіць з наркатычнага трансу.
Выхад у горад - спатканьне з гвалтам.
“Няўжо ўсё так дрэнна?”- пытае псiхолаг.
Ён жыве зусім у іншым раёне,
Яго жыхары не ведаюць голад.

Пілося і елася і яшчэ хацелася.
Хацелася так непераадольна.
Хацелася і маглося б,
Калі б толькі ня гэтае “Б”
Калі б ня гэтая сцюжа,
у нутры сябе і навокал
Вясна, як позьняя восень,
Катуе дажджамі што року.

Пяшчотная ўвага маёй радзімы,
Праз сэксоўны пацалунак мянтоўскай дубіны.
Праз лёгкі флірт, кірзовым ботам.
Да страты прытомнасьці, крывавай блявоты.
Ты нарадзіўся тут і ўжо павінны.
Школа, войска, праца, канапа, тэлевізар,
Жонка, дзеці, “дэмакратычныя” выбары,
Пяшчотныя абдымкі забойчай рутыны.

Безбароннае голае цела.
Сыты позірк нахабных вачэй.
Толькі каб ня моцна балела.
Толькі каб, ён скончыў хучэй.
Ну а потым абцягнем спадніцу,
Ці сератліва нацягнем штаны.
Што рабіць? А жыць далей трэба.
Што рабіць? Так была заўжды.

Ноч. Вясна. Каты ўсё больш злыя.
Некага б’юць пад акном сапагамі.
Я зьбіраю свой наган, каб
заўтра яго пазнаёміць з вамі.

Супраціўленьне!!!

Mой чорны наган, мой адказ на загады,

І ня кажы пра яго дабрыню І ня кажы мне пра тое, што ён любіць cвабоду. Я бачыў вочы яго Іх цяжка любць. А твая любоў, гэта жах! Так жахліва патрапіць ў лік нязаўгодных. Ты ведаешь, ён можа прагнаць, Ён можа забіць. Твой бацька фашыст! Не глядзі на мяне так, я ў гэтым пэўны, Ён проста фашыст! Не глядзі на мяне так. І справа зусім ня ў коляры сьцяга. Ён можа сябе называць кім заўгодна. Словы нячога ня варты, Калі рукі ў крыві. Я сам ня люблю ярлыкоў, Але сімптомы хваробы за надта вядомые Пакуль ён там на гары, Ён будзе душыць. Яму ніколі ня падам рукі. Я ня тісну рукі забойцам, і катам. І калі ён зляціць з гары, Я па сапраўднаму буду рады. Я ніколі ня пайду за ім. Я ня баран, каб крочыць у стадзе. І калі ягоныя паедуць танкі, Я сустрэну іх молатавым на барыкадзе.

Яны балююць. Фракі, фуршэт, дарагія сукенкі.
Страляюць. Ляцяць у вышыню коркі ад шампанскага.
Кожны хлапок адгукаецца рэхам.
Рэха - гэта стрэлы з кулямётаў па вёскам паўстанцаў.
За справядлівасьць, свабоду, незалежнасьць.
Грукае пясок па трунах Курдыстана.
Мара аб свабодзе гарыць чалавекам у Тыбеце,
з плякатаў усьміхаецца той самы Мао.

І ня кажы пра яго дабрыню
І ня кажы мне пра тое, што ён любіць cвабоду.
Я бачыў вочы яго
Іх цяжка любць.
А твая любоў, гэта жах!
Так жахліва патрапіць ў лік нязаўгодных.
Ты ведаешь, ён можа прагнаць,
Ён можа забіць.

Разуменьне вясны прыйдзе з новым паборам,
нібы шызафрэнія падкрадзецца нечакана
сранай павесткай у руках ваенкома.
Боты чакаюць цябе, боты чакаюць.

Ябаш ваенкаматы!

Ізноў ты раб, ізноў ты быдла,