Текст песни Зьміцер Захарэвіч - Буслы
Просмотров: 73
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
0 чел. считают текст песни верным
0 чел. считают текст песни неверным
Здесь расположен текст песни Зьміцер Захарэвіч - Буслы, перевод и видео.
Карагод разьвітальны злажылі буслы.
Галашэньне нябёсаў адбівался стогнам
У вачох сірацелых мясьцін.
Надзяляючы сьвет невычэрпнай журбою,
Кажны засьціў блакіт падабенствам крыжа,
І крыжамі ўсланае дзівілася поле –
Як? чаму не прыйшоў гаспадар?
Не напіцца расы, не надыхацца ўдосыць паветрам,
Гафтаванага пахамі пладоў скрозь вякі,
Там, дзе ў квецені шатаў безудзельна стаіліся цэрквы,
Выпінаючы прэч званіц клабукі.
Варажбою замоваў ад навязьлівых прымхаў і зданяў
У змаўчалымся, пудкім на славу краí
За аблокі расло, усё расло і плыло клекатаньне,
Каб прасыпацца вартасьцю – жалудамі ў гаí.
Пакіданыя котлішчы – чыёсьці нядаўняе шчасьце.
Прыпыніўшы забавы:
– А ці вернецца болей назад? –
Ураз сьціхлыя дзеткі ўпершыню спрабавалі дазнацца,
Аднак бацька малым не наважваўся, штось, адказаць.
Колькі ім праважаць гэных гордых, задумлівых птахаў,
Покуль шчэ прычакаць бусьлянятаў сваіх?!
Покуль ўцяміць нарэшце непапраўнасьць суладзьдзя,
Роўна тканага з радасьцяў і вялікай бяды.
Разьвярэджанай спазмай цэраз словы аб шчыльным суседзтве,
Не схацеўшы нізашта ні зразумець, ні прыняць,
Пад скляпеньні вышыняў грукаталі цікаўныя сэрцы –
Заставацца малілі, не згаджаліся адпускаць.
Ды выпроствалася ў клін срэбнагрудая замець –
Можа, зьнесьці з сабою паняверак цяжво? –
І бярозаў кнаты ўсьлед ёй кроплямі лісьце гублялі,
Разьліваючы долам бурштынавы воск.
Без дазволаў, шляхетна – насупар кардонам памежным
Кіравалі чароды ў прасторы абшары чужых.
На зямлі ж апусьцелай толькі раптам зрабілася цесна,
Калі ў поле адповедам апошні абрынуўся крык.
Над нескошенная, свело ковром луговом
Хоровод прощальный сочинили аисты.
Рыдание небес адбивался стоном
В глазах сирацелых мест.
Наделяя мир неиссякаемой печалью,
Каждый затемняли лазурь подобием креста,
И крестами устлана удивлялась поле -
Как? почему не пришел хозяин?
Напиться росы, НЕ надышаться досыта воздухом,
Гафтаванага запахами плодов сквозь века,
Там, где в цвету риз безучастно затаились церкви,
Выпячивая прочь колоколен клобуки.
Удачей заказов от навязчивых предрассудков и призраков
В змавчалымся, пудким славу краí
За облака росло, все росло и плыло клекатаньне,
Чтобы прасыпацца стоимостью - желудями в гаí.
Пакиданыя гнезде - чье недавнее счастье.
Приостановив развлечения:
- А вернется больше назад? -
Сразу сьцихлыя детки впервые пытались узнать,
Однако отец малым не решался, то, ответить.
Сколько им Провожать гэных гордых, задумчиво птица,
Пока еще дождаться бусьлянятав своих ?!
Пока понять наконец непаправнасьць суладьдя,
Ровно тканого из радостей и большой беды.
Разьвярэжанай спазмы цэраз слова о плотном соседстве,
НЕ схацевшы нипочем ни понять, ни принять,
Под своды высот гремели любопытные сердца -
Оставаться молили, НЕ соглашались отпускать.
Да распрямлялась в клин срэбнагрудая поземка -
Может, снести с собой паняверак цяжво? -
И березы кнаты вслед ей каплями письме теряли,
Разьливаючы могилой янтарный воск.
Без разрешений, знатно - насупар картоном пограничном
Руководили стаи в пространстве просторы чужих.
На земле же опустевшие только вдруг стало тесно,
Если в поле адповедам последний обрушился крик.
Скачать
