Па бяздонным небе сокал пралятае - Хмары абдымае, крыламі трымціць Ветру ды свабоды нехта з нас шукае, Сокал жа ў далеч чыстую ляціць. (2)
Прабіваюць вечнасць сонечныя вочы, Як са сталі дзюба ў сэрца моцна б'е. Можна прытаіцца, ды схавацца ў ночы, - Сокал жа ў цемры доўга не жыве. (2)
Уверсе светла неба, а ўнізе людзі, Што заўжды зайздросцяць вольным і жывым. Вось страла запела і прабіла грудзі, Сокал жа як камень рухнуў у шэры пыл. (2) In the sky by the sky of the catacom pralatae Khmara abdymae, krylami trymtsіts The winds of the Swabod doe Sokal zha ў distant chystuyu lyatsіts. (2)
Everlasting sonority vochi, Yak sa has become dzyuba ў shertsa motsna b'e. Mozhnitsa, dy skavatstsa ў nights, - Squids are not cured. (2)
Uversa the light of the sky, and on the people, What is the fact that zazdrostsyats free and live. Vosla stralla singing and prabil Sokal, Ms. Yak, the Stone of Ruchnu, has a fervor. (2)