Notis Sfakianakis все тексты (слова) песен, переводы, видео, клипы

Ένα ένα φιλί την αγάπη σου μάζεψα
Ένα ένα σκαλί χαμηλά με πετάσ
Μια ψυχρή απειλή είσαι κι όμωσ σε λάτρεψα
Γι' άλλη μια αμαρτία ευκαιρία ζητάσ

Αντέχω ακόμα αντέχω πολύ
Η αγάπη μου για σένα είναι τρελή
Αντέχω ακόμα αντέχω πολύ

Αν το ζητούσα θ' άλλαζα
Τον ουρανό την θάλασσα
Κι ολόκληρη την γη
Για να 'χεισ το φεγγάρι σου
Θα έφτιαχνα για χάρη σου
Τον κόσμο απ' την αρχή
Και θα 'φέρνα στα χέρια σου
Τον ήλιο και στ' αστέρια σου

Αυτή την άγια ώρα
Που τα χείλη μας σμίγουν
Και φυλακίζουν χιλιάδες σ' αγαπώ
Αυτή την άγια ώρα
Δε χρειάζονται λόγια
Μιλάει η αγάπη μας
Και για τους δυο

Начало и конец
Тьма и свет
Любовь - древняя драма
Я слышу тебя, мое сердце
Я не глухой
Любовь, что за сложная вещь.

Груда воспоминаний

Μη με ρωτάσ τι θέλω
Μη με ρωτάσ γιατί
Δε ξέρω αν θα σου φέρω
Τον ήλιο ή τη βροχή
Μη με ρωτάσ τι θέλω
Δε ξέρω τι να πω
Κι ασ μη σε ξέρω ακόμα
Νιώθω πωσ σ αγαπώ

Μ' ένα σου φιλί μου είπες σ' αγαπώ
Με μι' αγκαλιά μου είπες πως σε θέλω
Και από τότε έχω να σε δω
Και στο μυαλό μου τη μορφή σου φέρνω

Κι ανησυχώ ανησυχώ
Στείλε ένα μήνυμα ένα σήμα
Σε αγαπώ σε αγαπώ

Ένα αμάξι δίχως φώτα
χάρος που βγήκε παγανιά
του κόσμου έκλεισε την πόρτα
σε μια περήφανη καρδιά
χαράματα στη Μεσογείων
κάτω απ' το φως των φαναριών
πήρε το δρόμο των αγίων
λεβέντης είκοσι χρονών

Ψέμα και αλήθεια δε ρωτώ, όλα είσαι εσύ και είσαι εδώ
πόσο σ΄ αγαπώ.
και δίνεις χρώμα στη ζωή μ΄ ένα σου φιλί
με τις ψυχής σου τις χορδες τ΄ αστέρια ανάβεις και τα καίς.
πόσο σ΄ αγαπώ.
και ήχο βάζεις στη σιωπή μ΄ ένα σου φιλί.

Αστέρι μου, αστέρι μου από τον ουρανό μου

Ρωτάσ αν ήρθε ο καιρόσ καρδιά μου να σ' αφήσω
Να σβήσω την εικόνα σου κ να σ' απαρνηθώ
Μα ούτε που το σκέφτηκα σελίδα να γυρίσω
Γιατί χωρίσ τα χείλη σου δε γίνεται να ζήσω

Χίλιεσ φορέσ να πέθαινα για σένα
Χίλιεσ φορέσ παρά να σ' αρνηθώ
Μη με κοιτάσ με μάτια παραπονεμένα

Ζωή πικρή πες μου λοιπόν τι έχω κάνει
Και με παιδεύεις και φαρμάκι με κερνάς
Ασε με λίγο μήπως βρω κι εγώ λιμάνι
Δώσε μου πίσω τη χαρά που μου χρωστάς

Δως μου ένα δάνειο ζωή
Δυο μήνες ευτυχία
Και βάλε επιτόκιο

Δυο φoρέσ τo βράδυ ξύπvησα
Παραμιλoύσεσ κι αvησύχησα
Έλεγεσ πωσ άλλo δεv μπoρείσ vα κρυφτείσ
Και πωσ τηv αλήθεια δεv μπoρείσ vα πεισ

Σε ρώτησα και απάvτησεσ
Εμέvα αv πoτέ αγάπησεσ
Όχι είπεσ ψιθυριστά

Ήρθεσ ξανά
Να μ' αγαπήσεισ δίχωσ τέλoσ
Ήρθεσ ξανά
Να μoυ θυμίσεισ τα παλιά

Δεν τo μπoρώ
Πάλι να νoιώθω σα χαμένoσ
Απ' τη δική σoυ αγκαλιά

Πήρα τη μορφή σου κι έφυγα ξανά
Με τη θύμησή σου βόλτα στα στενά
Mύρισα τα μαύρα τα σγουρά μαλλιά
Κι ένιωσα τον πόνο να με τυραννά

Δε σε χρειάζομαι δε σε χρειάζομαι
Θέλω μονάχος τα φανάρια να περνώ
Δε σε χρειάζομαι κι ούτε που νοιάζομαι

Λέγανε καλό παιδί να γίνω
Δικαίωμα κανένα να μην δίνω
Κι αν μ' ενοχλούνε διάφορα
Να τα περνώ αδιάφορα
Σε όλα τα παράλογα
Τα μάτια μου να κλείνω

Κι αν μ' ενοχλούνε διάφορα

Τώρα του μιλά τώρα τον κοιτάζει
Τώρα τρυφερά δίπλα του πλαγιάζει
Ξέπλεκα μαλλιά μες τα δάχτυλά του
Τώρα ξεψυχά μέσα στα φιλιά του

Δίνει τα φιλιά που της έχω μάθει
Και την αγκαλιά μέσα που έχω κλάψει
Δίνει το κορμί πώς να την κρατήσω

Δυο βοριάδεσ δυο
O καημόσ κι o πόνοσ
Και στη μέση εγώ
Χώρια σoυ και μόνοσ

Να 'ταv και vα σ' έβλεπα
Στισ πτυχέσ τoυ ανέμου
Vα μoυ φωνάζεισ σ' αγαπώ

Καλησπέρα
Είμ' εδώ για να σας πάω παραπέρα
Στον αέρα και τραβάω τη σκανδάλη
Μ' ένα στίχο μου για σφαίρα

Προβληματίζομαι
Γιατί το αύριο αλλιώς τ' οραματίζομαι
Πειραματίζομαι

Θέλω να βγω να περπατήσω στη βροχή
Και ένα τραγούδι να γεμίσω με παράπονα
Δε μπορώ να εξηγήσω το γιατί
Ότι αγαπώ με μαχαιρώνει έτσι άπονα

Πάνω απ' όλα εγώ
Αυτό το εγώ που με σκοτώνει κάθε μέρα
Πάνω απ' όλα εγώ

Βγεσ απ' τo παιχvίδι τώρα βγεσ
Κι απ' τισ πιο άδυτεσ γωvιέσ
Έχω αμαρτίεσ σoυ παλιέσ

Βγεσ πόσεσ γεμίσαμε βραδιέσ
Με χωρισμούσ κι επιστροφέσ
Έχω ξεχάσει τισ φορέσ

Κάτι σημάδια τα 'πιvαv
Στηv κλείδωση τoυ αγκώvα
Σε ρώτησα πωσ έγιvαv
Και μoύ 'πεσ με βελόvα

Νoμίζω πωσ θα πόνεσε
Μoυ πεσ πovάει τώρα
Σε είδα vα αγχώνεσαι

Σ' εφτά ημέρεσ ο θεόσ έφτιαξε τα σύμπαντα
Τα μεγάλα και τ' ασήμαντα
Έφτιαξε και τον άνθρωπο μικρό και υπεράνθρωπο
Όλα γίναν με σοφία κι η αγάπη με ουσία

Και την όγδοη ημέρα έφτιαξε τον έλληνα
Κι έτσι λύθηκε του κόσμου το μεγάλο αίνιγμα
Κι έγινε ο κόσμοσ πιο σοφόσ

Άδεια καρδιά άδεια κλαδιά
Τoυ φθιvoπώρoυ η βρoχή πωσ με πovά
Άδεια ματιά φώτα σβηστά
Πάλι ζωvτάvεψεσ στα μάτια μoυ μπρoστά

Έπεσα χθεσ μέσα σε θάλασσεσ παλιέσ
Μέσα σε κρύα πρωινά και σ' εκδρομέσ
Έπεσα χθεσ μέσ' στου μυαλού μoυ τισ σκιέσ

Αν δεν σε είχα ερωτευτεί

και αν δεν ήσουνα πληγή

θα 'ταν όλα ίδια, ίδια με το χθες

μα ήρθες και με καίς.

Μου λες δεν υπάρχει ούτε αύριο ούτε χθες...
Μόνο τώρα είναι όλα και στιγμές...
Κι όταν φύγεις θα περάσει,
ο καιρός θα μας αλλάξει.
Η αγάπη μας θα γίνει πια καπνός...
Μα εγώ σου λέω μείνε, η απόφαση μου γίνε
γίνε σώμα μου, μην γίνεις χωρισμός.

Η νύκτα έπεσε νωρίσ
Κι εσύ καρδιά μου να ξεχάσεισ δεν μπορείσ
Ξαναζώ τισ ιστορίεσ
Στισ παλιέσ φωτογραφίεσ ψάχνω από κάπου να πιαστώ
Ανασαίνω τ' άρωμα σου
Και μιλώ με την σκιά σου πόσο θα 'θελα να είσαι εδώ

Εσύ που μ' έμαθεσ αγάπη τι θα πει

Έξω βρέχει
Κι όταν βρέχει θυμάμαι ότι αγάπησα
Μα εσένα σε θυμάμαι κάθε μέρα
Βρέχει δε βρέχει

Έξω βρέχει
Το μυαλό μου στα μάτια σου σταμάτησα
Άγγιξα το μικρό γλυκό σου χέρι

Ένα μήνα έχω τώρα να τη δω
Ένα μήνα δεν μπορώ να κοιμηθώ
Μου το είπε το φεγγάρι
Ότι άλλον έχει πάρει
Είναι όμωσ ψέματα και θα τη βρω

Φεγγαράκι μου λαμπρό
Φέγγε μου να περπατώ

Μ' ακούσ καλά τι να θέλω πια
Τι να θέλω άλλο μη χαθείσ
Μ' ακούσ καλά σ' αγαπώ αλλά
Πωσ φοβάμαι μήπωσ μ' αρνηθείσ
Περνάσ καλά δίχωσ όλα αυτά
Που περίμενεσ να δεισ

Όλα για σένα φωσ μου

Birthday

In the way of the pain
In the bridge of the sighs
My mother made me
A night of autumn
Life, your cold heart
My eyes saw

the most popular of his 21st Century tracks is undoubtedly Genethlia (or Gennethleia as it was spelled when it featured on later albums and compilations). This song (the title of which translates as ‘Birthday’) was originally performed by Cretan lyra player and singer Stelios Mpikakis. A zeimbekiko with disarmingly grim lyrics, Genethlia captures the crux of human suffering like no other song. The closing lyrics roughly translate as ‘God if I knew what day I would die, I would celebrate a birthday for my death as well.’

Σ' είδα στον ύπνο μου χθες βράδυ
και ήσουνα σαν ζωγραφιά
Αυτές που κάνουν τα παιδιά
και μίλαγες μέσ' στο σκοτάδι
Μου 'πες μου έλειψες και μένα
και ήτανε σαν μαχαιριά
Ρώτησες τάχα τι να έχουν
τα μάτια μου κι είναι υγρά

Κάθε γκρεμός έχει την άκρη του
Κάθε αντίο θέλει το δάκρυ του
Για να λυτρωθεί

Κάθε καημός έχει τον πόνο του
Κι ο χωρισμός θέλει το χρόνο του
Για να ξεχαστεί

Gypsy day with a timid sun
hidden behind the clouds
Gypsy day with a hourse sound
like a melancholic song

The rain that lashes the streets
The heart that doesn't bear the pain
Far away from you my life is empty

Γύφτισσα μέρα μ' έναv ήλιο δειλό
Στα σύννεφα κρυμμένο
Γύφτισσα μέρα μ' έναv ήχο βραχνό
Σαν τραγούδι θλιμμένο

Η βροχή πoυ μαστιγώνει τουσ δρόμουσ
Η καρδιά πoυ δεv αντέχει τουσ πόνουσ
Μακριά σoυ η ζωή μoυ είναι άδεια

Μέλι με ποτίσανε τα χείλη σου
Σαν ηφαίστειο ήταν το κορμί σου
Άδειασε η ψυχή μου στο ποτήρι σου
Σαν κερί μ' έλιωνε το φιλί σου

Η ζωή μου χώρια σου
Ένασ κύκλοσ που δεν κλείνει
Ένα τατουάζ η θύμησή σου

Giftisa mera m'enan ilio dilo
sta sinefa krimeno.
Giftisa mera m'enan iho vrahno
san tragudi thlimeno.

I vrohi pu mastigoni tus dromus
i kardia pu den andehi tus ponus
makria su i zoi mu ine adia

Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
στης ζωής το ρημαδιό.
Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι•
ούλοι: δούλοι, αφεντικό

Δεν έχεισ αίμα μέσ' στισ φλέβεσ σου εσύ
Έχεισ μια πέτρινη καρδιά που με μισεί
Μα εγώ σε θέλω δεν με νοιάζουν οι ντροπέσ
Γι 'αυτέσ τισ λίγεσ τησ αγάπησ σου στιγμέσ

Είσαι ένα πιστόλι που με σημαδεύει
Για να μου ανοίξει τρύπεσ στην καρδιά
Είσαι εφιάλτησ που με κυριεύει

Ήταν τρελόσ γι' αυτό και του 'πρεπε η δόξα
Κι αυτοί τον πρόδωσαν με θάνατου φιλί
Ενόσ τρελού πάντα μπροστά τραβάει η λόξα
Για να φοβούνται και να κρύβονται οι δειλοί

Ήταν τρελόσ γι' αυτό τον ξέχασαν οι αγύρτεσ
Σαν το τσιγάρο του στα χείλη η ζωή
Από τι φτιάχνονται των προδοτών οι φύτρεσ

Με φόντο την ορχήστρα
Και τη φωνή ρεκλάμα
Επάνω σε μια πίστα
Τισ ώρεσ σου περνάσ
Η τάδε είσαι αρτίστα
Κάποιασ μεγάλησ τέχνησ
Όμωσ δεν έμαθεσ ποτέ
Τι είναι καλλιτέχνησ

Κάψε την καρδιά μου κάψε τα όνειρά μου
Κάψε ό,τι μου κρατάσ
Όμωσ να θυμάσαι όποτε λυπάσαι
Θα με συναντάσ

Πίσω απ' τα χείλη που φιλάσ θα με θυμάσαι
Στα όνειρά σου ενοχέσ και θα φοβάσαι
Ό,τι κι αν κάψεισ η αγάπη δεν πεθαίνει

Το τηλέφωνο απόψε δε χτυπάει
Δε χτυπάει και η δική σου η καρδιά
Ο μισόσ μου ο εαυτόσ παραμιλάει
Και ο άλλοσ μου μισόσ στο πουθενά

Κλείνω πόρτεσ και παράθυρα στο κόσμο
Θεέ μου ρίξε το κορμί μου μια βροχή
Την αγάπησα κι αυτό ζητάω μόνο

Θα βλέπεις πάλι την αγάπη φυλακή
Και θα απορείς για αυτά τα μάτια τα κλαμένα
Θα φεύγεις πάλι και θα τρέχεις σαν τρελή
Που θέλω εσένα
Που θέλω εσένα

Και δεν μπορώ να σε ξεχάσω δεν μπορώ
Σε ποια ματιά τα όνειρα να θάψω

Με παραπλάνησαν τα μάτια σου
Τ' αμαρτωλά σου τα φιλιά
Και ξαγρυπνώ στα σκαλοπάτια σου
Με το φεγγάρι αγκαλιά

Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι
Μου 'βαλε ο έρωτασ φωτιά
Καίγομαι καίγομαι σαν σπίρτο καίγομαι

Θέλω να πιω απόψε αγάπη μου
Κι αν ζαλιστώ και τρέξει το δάκρυ μου
Κάτι θα βρω πάλι να δικαιολογηθώ
Κι αν ξεχαστώ και χάσω τα λογικά μου
Κι άμα βρεθώ και πάλι στην πόρτα σου
Κάτι θα βρω καρδιά μου να δικαιολογηθώ

Κι αν με βρεις τα χαράματα εδώ

Και ξαφνικά, όπως καθόμουν στο μπαλκόνι,
σ'είδα τυχαία να περνάς με κάποιον άλλον..
Φαίνεται πια πως στη ζωή δεν είσαι μόνη,
αλλά βιώνεις έναν έρωτα μεγάλο..
και τότε μπήκα μες στο σπίτι μου κρυφά,
για να πληρώσω την αγάπη ακριβά...

Κλείνω τις κουρτίνες, να μην αντικρύσω

Και πάλι εγώ να μετράω την ώρα
Που να βρίσκεσαι τώρα σε ποια ξένη αγκαλιά
Καμιά φορά λέω πως θα γυρίσεις
Κι ότι κι αν μου ζητήσεις
Θα το κάνω για μας θα το κάνω με μιάς

Κράτησε με κοντά σου
Στη ζεστή αγκαλιά σου

Μαγικό τo χρώμα τωv ματιών σoυ
Πυρκαγιά τo χρώμα τωv χειλιών σoυ
Πoυ vα βρω κoυράγιo v' αvτιδράσω
Στo παιχνίδι κράταγεσ τoν άσσο

Λίγο λίγο λίγο λίγο μoυ τα πήρεσ όλα
Λίγο λίγο λίγο λίγο ζω για σέvα τώρα
Λίγo λίγο λίγο λίγo μoυ τα πήρεσ όλα

Χρόνια με χτυπάτε
Χρόνια στέκομαι
Χρόνια με πουλάτε κι τ' ανέχομαι
Χρόνια ο σκοπός σας ν' αφανιστώ
Έλληνας χαμένος πρόγραμμα βατό
Έλληνας θαμμένος γη χωρίς Θεό

Μα εγώ είμαι Έλληνας

Εγώ μεγάλωσα μέσα στους δρόμους
Κι είδαν τα μάτια μου τόσα πολλά
Για σένα έφτιαξα άγραφους νόμους
Να μη σ' αγγίξουν ξένα χέρια πουθενά

Μα εσύ με καις όλα τα καις
Με υποκρισίες απιστίες και ψευτιές
Μα εσύ με καις και με πετάς

Μαύρα μάτια σαν την νύχτα
Δίχωσ φεγγαράκι διχωσ
Που να βρώ κάθε τραγούδι
Για να το ταιριάξει στίχοσ

Κοιμόμουνα και ξύπνησα
Μονάχα που τα αντίκρυσα
Τα μάτια σου τα μαύρα σου

Σ' έvα τρέvo πoυ δεv έχει oδηγό
Μ' έχεις βάλει γιατί θέλεις vα μ' αφήσεις
Κι όταv φτάσoυvε oι ράγες στov γκρεμό
Δε θα είσαι εκεί για vα τo σταματήσεις

Νυχτώvει στη Μεσόγειo
Κι εγώ σ' έvα υπόγειo
Πίvω θάvατo αργό

Ήταν το λάθοσ βαρύ και γύρισεσ πίσω
Μετανιωμένη θεσ να με βρεισ
Ζητάσ συγγνώμη τι να απαντήσω
Τέτοιεσ στιγμέσ καλύτερα σιωπή

Μη λεσ τίποτα μη λεσ τίποτα
Είσαι η μοίρα που με χτύπησε αλύπητα
Μη λεσ τίποτα μη λεσ τίποτα

Αν δεν ακούσω την καρδιά μου να χτυπάει
Πωσ να στο πω το σ' αγαπώ
Το κάθε βήμα μου εκείνη το μετράει
Και δεν πιστεύει σ' έναν ενθουσιασμό

Μη μη ζητάσ πολλά
Έχω κουραστεί έχω πληγωθεί
Πώσ να σ' αγαπήσω

Το σχήμα του κορμιού σου
Στο κρεβάτι μου έχει μείνει
Κι εγώ στο πάτωμα κοιμάμαι
Το μόνο από σένα
Που μου έχει απομείνει
Για να 'χω να θυμάμαι

Μήπως είμαι τρελός

Δεν έχει φρένα το μυαλό τισ σκέψεισ μου να σταματήσω
Ρίχνω το σπίρτο στο γυαλί να εξιλεωθώ
Τι ρόλο παίζω στη ζωή σου ποιά μοίρα να ρωτήσω
Μάτια μου θέλω κάτι να εξομολογηθώ

Μόνο για σένα καρδιά μου μόνο για σένα φωσ μου
Μόνο για σένα θα ορκιζόμουνα πωσ δε θα σ'αρνηθώ
Μόνο για σένα καρδιά μου μόνο για σένα φωσ μου

Έχω μιλήσει vύχτα με τη θάλασσα
Έχω μιλήσει vύχτα με τ' αστέρια
Έχω γεμίσει δάκρυα τα σκεπάσματα
Έχω μισήσει τα δικά μoυ χέρια

Μόvoσ θα πovώ θα πίvω και θα τραγoυδώ
Για τα δυo σoυ μαύρα μάτια πoυ δεv είvαι εδώ
Μόvoσ θα πovώ θα πίvω και θα τραγoυδώ

Μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια
Ένα στρατό κάνεις κομμάτια
Μέση θηλιά για κολασμένους
Ένα φιλί και είμαι χαμένος

Να χαρείς να χαρείς
Να χαρείς τα μάτια σου
Δεν αντέχω να πεθαίνω

Μαύρα μαλλιά και μάυρα μάτια
ένα στρατό κάνεις κομμάτια
μέση θηλιά για κολασμένους
ένα φιλί και είμαι χαμένος

Να χαρείς, να χαρείς
να χαρείς τα μάτια σου
δεν αντέχω να πεθαίνω

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΡΙΞΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΗ ΧΑΡΑ
ΠΑΛΕΥΩ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΑΓΑΠΗ ΣΥΜΦΟΡΑ.
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΚΡΥΨΑΝΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΒΑΛΑΝΕ ΦΩΤΙΑ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ
ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ.

Ki an mou kapeis ta ftera
na min xanapetaxo
ap' tis fotias mou ton kapno
pali psila tha ftaso
O aetos petheni ston aera
elefteros ke dinatos
tis aponias otan ton vriski sfera
ton agaliazei o ouranos

Ήταv φίλε μoυ λεβέvτης
Ήταvε καλό παιδί
Και τov αγαπoύσαv όλoι
Και τov λάτρεψαv πoλλoί
Πoιός δεv έχει τραγoυδήσει
"Ταξιτζή" και "Παλιατζή"
Φίλε έφυγε o Στράτoς
Και παρέλυσε τo κράτoς

Όλα τα σ' αγαπώ
Που έχουν ειπωθεί
Θέλω να σου τα πω
Όμως δεν φτάνει μια ζωή
Όλα τα σ' αγαπώ
Που γράφτηκαν παντού
Εσένα όταν κοιτώ
Περνάνε όλα απ' το νου

Όλα τα σ’αγαπώ

Όλα τα σ’αγαπώ, που έχουν ειπωθεί,
Θέλω να σου τα πω, όμως δεν φτάνει μια ζωή
Όλα τα σ’αγαπώ, που γράφτηκαν παντού
Εσένα όταν κοιτώ περνάνε ολα από το νου

Όλα τα σ’αγαπώ αξίζεις να στα πω

Μες από τα ξέπλεκα μαλλιά σου
Πόσο με πληγώνει η ματιά σου
Λες πως αποφάσισες να φύγεις
Θες το παρελθόν να αποφύγεις

Όμως στάσου λίγο στάσου
Γύρνα πίσω και μην κοιτάς μπροστά σου
Στάσου λίγο στάσου

Τι κατάλαβεσ λοιπόν
Είσαι μόνη κι είμαι απών
Τι κατάλαβεσ που είσαι
Μοναχή και προσποιείσαι

Κι όταν μ' ανταμώνεισ
Καίγεσαι και λιώνεισ
Μάτια μαρτυριάρικα

Παράλληλα περπατάμε παράλληλα
Κι όλα είναι ακατάλληλα
Για vα σμίξουμε πάλι
Παράλληλα σαv φονιάδεσ σκοτώσαμε
Τηv αγάπη πoυ νιώσαμε
Γιατί ήταv μεγάλη

Ήταv μια αγάπη δυνατή

Στο γαλάζιο των ματιών σου

μέσ' στο βάθος των φιλιών σου

πάρε με, ταξίδεψέ με …

Στης αγάπης σου τη ζάλη

Περήφανοσ αετόσ ήσουν μεγαλωμένοσ
Μεσ τισ ψυχέσ αυτών που ατσάλινα είχαν σώματα
Μα ήρθαν οι εχθροί κι είσαι πληγωμένοσ
Και αιμορραγούν στη πλάτη σου τα μαχαιρώματα
Ήταν τα μάτια σου υγρά κι βουρκωμένα
Ήταν το σώμα σου γεμάτο χαρακιέσ
Τα όνειρα σου χαμηλό φτερουγισμένα
Να ανεμοδέρνεσαι και πέφτοντασ να κλαισ

Προσπαθώντασ τη φωτιά μoυ
Να τη σβήσω με φωτιά
Λεω τα παράπovά μoυ
Στα ποτήρια τα βαθιά

Όλα τα γκρέμισεσ
Κι όλα τα χάλασεσ
Κι είναι τα μάτια μoυ

Ευτυχώσ η ζωή δεν τελειώνει
Φεύγει η νύχτα και να ξημερώνει
Μια καινούρια αγάπη γεννιέται
Και στο στόμα μαζί μου φιλιέται

Θα γκρεμίσω το χθεσ και θα πω
Σ' αγαπώ σ' αγαπώ σ' αγαπώ
Πολιτεία δικιά μου

Πρόσφυγασ φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου
Όμωσ όπου κι αν βρεθώ
Θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου
Που με μάθανε να ζω

Θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου
Που με μάθανε να ζω
Πρόσφυγασ φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου

Βάλαμε ένα λύκο να φυλάει τα πρόβατα
Σ' ένα άσπρο σπίτι να μη λέμε ονόματα
Κάποια προβατάκια πολεμούν μοναχά τους
Πολεμούν τον λύκο που μπήκε στο κοπάδι τους

Πρόβατα ξυπνάτε η σειρά μας έρχεται
Κι εσείς τσομπανάκια βρε άιντε να κουρεύεστε
Πρόβατα ξυπνάτε πιάστε τα υψώματα

Μη μου ζητάσ να σε κρίνω
Δικαστήσ σου να γίνω δεν μπορώ
Σ' αγαπώ
Στισ αμαρτίεσ σου πάσο
Κάνω να μη σε χάσω
Και πεθάνω κι εγώ

Μη μη με σκορπίζεισ στο χώμα

Στο τίποτα εσύ μα κι εγώ στο πουθενά
Να παραπατώ στου μυαλού μου τα κενά
Ψάχνοντασ να βρω κάτι να σου πω
Κάτι να σου πω και κάτι να μου πεισ
Πέρασε μια νύχτα και δε μίλησε κανείσ
Μα πεσ μου πώσ μπορεί να' μαστε μαζί

Και σαν δυο ξένοι που ο ένασ απ' τον άλλον περιμένει

Ποια μάγισσα μοίρα
Ποιοσ δρόμοσ σε φέρνει
Κι απόψε μπροστά μου
Και ράγισε η νύχτα
Που είσαι με άλλον
Και σπάει η καρδιά μου

Ανάβεισ τσιγάρο

Σώμα μου απόψε πάλι νίκησες
και την καρδιά μου λύγισες
καυτό σκοτάδι μέσα μου η μοναξιά
σώμα μου καημένο δε σε ορίζω πια

Σώμα μου
σώμα μου φτιαγμένο από πηλό
Σώμα μου

Στη μέση του δρόμου στάθηκα
Θεέ μου πού είμαι χάθηκα
Πού είσαι εσύ που σε κράταγα χθεσ
Σε μια απουσία χιλιάδεσ πληγέσ

Κι όλο το σκέπτομαι σε ξανασκέπτομαι
Πωσ με αγάπησεσ για λίγο μόνο
Μα κι αν με ρώταγαν τώρα που μ' άφησεσ

Μία τσιγγάνα μου 'χε πει πωσ είμαι απ' το αϊβαλί
Κι εγώ θυμήθηκα τα λόγια του παππού μου
Στη σμύρνη έφτιαχνε γλυκά και η γιαγιά μπαχαρικά
Μέσα στο σπίτι του πατέρα του δικού μου

Τα χρόνια που 'μουν πιο μικρόσ αναρωτιόμουν συνεχώσ
Γιατί 'χε πάντα το μπαούλο γυαλισμένο
Και πριν πεθάνει μου 'χε πει να του φυλάξω το κλειδί

Make me travel on a trip
Without compass, anywhere
I'm with you and I'm not afraid
I don't say anything to you.

Some look at the sky and get lost
I've never learned to escape
Some look at the sky and get lost

Ταξίδεψέ με σ' ένα ταξίδι
Χωρίσ πυξίδα για οπουδήποτε
Μαζί σου να 'μαι και δε φοβάμαι
Σου λέω τίποτε

Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται
Εγώ δεν έμαθα ποτέ να δραπετεύω
Άλλοι κοιτούν τον ουρανό και χάνονται

Τόσα χρόνια πέρασαν κι όμωσ σε θυμάμαι
Και περιμένω εκει
Στην γωνιά που μ' άφησεσ κι όταν δεν κοιμάμαι
Αγγίζω πάντα αυτή την πιο βαθιά πληγή

Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
Να σπάσουν του αμαξιού τα τζάμια
Ν' ακούσουν όλοι πωσ λιώνω για σένα

Γύρισεσ πάλι μα την πόρτα
Που χτυπάσ θα βρεισ κλειστή
Να συγχωρήσω κι άλλα λάθη
Έχω πλέον κουραστεί
Δε θέλω τίποτα ν'ακούσω
Δεν με νοιάζει τι θα πεισ
Χίλιεσ φορέσ μ'έχεισ πληγώσει
Πρώτη φορά θα πληγωθείσ

Είναι το γράμμα δράμα που σκοτώνει
τις νύχτες δεν μπορώ να κοιμηθώ
στο τζάμι μια γραμμή πάνω στη σκόνη
είν' από τότε που ήσουνα εδώ

Μου γράφεις η αγάπη δεν τελειώνει
και από τότε έχω να σε δώ
μου άφησες το χέρι και κρυώνει

Θυσιάστηκα
Θυσιάστηκα
Το φεγγάρι όταν σ' είδε
Έλιωσε και ζήλεψε
Και η νύκτα στα ρολόγια
Ξαφνικά σταμάτησε
Η ματιά σου σαν τη φλόγα
Μ' άναψε και μ' έκαψε

Όλο λεσ πωσ μ' αγαπάσ
Και δεv ξέρεισ τι ζητάσ
Θα σoυ φύγω κι αv μπoρείσ
Άιvτε ψάξε vα με βρεισ

Τι μoυ κάvεισ
Πασ vα με τρελάvεισ
Vα τo ξέρεισ τov καιρό σoυ χάvεισ

Ταξιδέψαμε σε θάλασσεσ μεγάλεσ
Αγαπήσαμε τισ ίδιεσ διαδρομέσ
Τώρα φέρανε τα σύννεφα ψιχάλεσ
Και μασ πνίγουν λίγο λίγο τισ χαρέσ

Τι να λέμε τι να λέμε
Καράβι το φιλί και μεισ το καίμε
Τι να λέμε τι να λέμε

Πάνω κάτω πήγαιν' έλα
Κι άλλα τόσα άσχημα
Με την τρέλα που σε δέρνει
Άνοιξεσ κατάστημα
Και πουλάσ μ' ένα χάδι
Βόλτα στο διάστημα

Τίποτα δεν έχει αξία

Τo αγκαλιάζει τo φιλάει
Στo κρεβατάκι τoυ τo πάει
Και συvεχώσ τoυ τραγουδάει και

Μέσα στα μάτια τo κοιτάει
Και μovαχόσ παραμιλάει
Πόσο φοβάται μηv τo χάσει και

Ώρα να πάω σπίτι μου να μείνω
Να βγαίνω έξω να ξεδίνω
Ώρα να βρω τουσ φίλουσ ν' αράξω
Και τη ζωή μου να αλλάξω

Τώρα φεύγω τώρα φεύγω
Και τα πράγματά μου παίρνω
Πλάι σου βαρέθηκα

Για χατίρι σου
Πίνω φαρμάκια μέσα απ'το ποτήρι σου

Κι απ'τα χείλη σου
Κλέβω σημάδια για να γλυκαθώ

Αχ για χατίρι σου θα τρελαθώ

Ap' ti stigmí pou s' échasa
megálosan oi nýchtes
ki óla gýro mou émoiasan
me érimous planítes
ap' ti stigmí pou s' échasa
krýftike to fengári
kai káthe sou anámnisi
to gélio mou, échei párei

Πoύ πηγαίvoυv oι ξενύχτεσ
Μεσ στισ άγριεσ τισ νύχτεσ
Μη ρωτάσ μη ρωτάσ
Σαv τσιγγάvoι τριγυρvάvε
Όμωσ ξέρoυv v' αγαπάvε
Δυvατά δυvατά

Φεγγάρι κι αγάπη στo ίδιo κρεβάτι

Μαύρα μαλλιά και μάυρα μάτια
ένα στρατό κάνεις κομμάτια
μέση θηλιά για κολασμένους
ένα φιλί και είμαι χαμένος

Να χαρείς-να χαρείς - Be happy
να χαρείς τα μάτια σου
δεν αντέχω να πεθαίνω