Лавіў усьмешкі сонца У шосты дзень Эдэма, Я быў амаль бясконцы, Я быў амаль што небам. Усё, ўто трэба, ведаў, Ды крыкнула дарога: “Каб быць Эдэма небам, Спытай дазвол у Бога”.
Сьвяточны ранак сёмы Прыцішыў крыўды пекла, Я быў амаль што вольны, Я стаў амаль што ветрам. Усё, што трэба, ведаў, Ды крыкнула дарога: “Усе вятры Эдэма Пачаткам лічаць Бога”.
Мною дыхала зямля – Я змог! Я спытаў у Бога: “Я – Таксама Бог?” У адказ бязгучны сьмех, Чорт зь ім. Першы чалавечы грэх Стаў маім!
Я – пачатак і канец жывога на Зямлі. Я настолькі Бог, наколькі Бог – Адам. He caught the sun smiles On the sixth day of Eden, I was almost endless, I was almost heaven. All you need know Yes shouted Road: "To be Eden sky Ask permission from God. "
Festive morning seventh Downgraded hell insults, I was almost free, I became almost blown. All you need know Yes shouted Road: "Everything winds Eden Beginning find God. "
I breathed the land - I could! I asked God: "I - Also, God? " In response, a silent laughter, The hell with it. The first human sin I became my!
I - the beginning and the end of life on Earth. I'm so God as God - Adam.